«Toponimia Escarlata sobre o loito en veludos»

TOPONIMIA ESCARLATA SOBRE O LOITO EN VELUDOS

Cada nome é un altar de misterios

Co seu paso de tinta quente sobre o mapa

Na humana cortografía convertida en montañas

Vales outeiros ríos con muíños

Follas caídas dunha árbore vedraña e ritual

Fala perdida entre a borraxeira

E as cañeiras cara as furnas dos mouros de algún día.

A imaxe dunha labra de milenios

Inscrita a lapis na brétema do grove.

Arquivoltas claves e dovelas

Na moldura de aristas ou de sílabas

Brocel e medias canas.

Os vellos nomes sonidos que nos chegan

Dos lugares de orixe

Abismo da memoria

Entre os dedos e na punta da lingua.

Silabario de infancias con pel de limón e zucre en vasos gordos

O latexo do fume nacendo no medio da lareira

Unha cinza que a brisa aventa

Que penetra amodo nos pulmóns

Porque nin donos somos da primeira das formas

Da conxunción das letras que conforman

O lugar da nacencia púrpura e amarelo

Estames luminosos que atraen as abellas.